Emotion Arts

Emotie versus geld. De laatste tijd kom ik er achter dat in het commerciële circuit, het autonome gehalte van wat kunst kan zijn steeds meer wordt verruild voor de groeiende commerciële marktbehoefte, die kunst cultureel aanhangig heeft gemaakt. Ik pleit daarom voor meer universele waarden van wat de kunst kan zijn. Om te beginnen dient het proces van een kunstenaar niet bepaald te worden door de zogenaamde marktwerking. De brug die met het publiek en kunst dient te worden geschapen, is er een die door de bezieling van de kunstenaar in zijn werk wordt gelegd (dit los van het prijskaartje). In onze cultuur is kunst vooropgesteld elitair. De ambachtswaarde en arbeidswaarde zijn secundair geworden en daarom ook inferieur aan het geestelijk product. Daarom denk ik, dat in de huidige telecommunicatie maatschappij, de geanimeerde kunsten en grafisch geanimeerde kunsten, de ziel van de schilderkunst voorbij hebben gestreefd. Het gaat niet om maakbare kunst maar om de unificatie en identificatie van de authentieke en autonome waarden die de geest van een kunstenaar in zijn werk heeft gelegd. De moderne conceptuele vormgeving van de kunstenaars zal zich hiervan steeds bewuster moeten worden, want dit is naar mijn mening de overlevering die voor de schilderkunst van de 21 eeuw noodzakelijk zal kunnen zijn.