Alvorens ik aan de gang ga met mijn werk heeft zich al het een en ander voorgedaan. Allereerst de materiaalkeuze, waar wil ik op werken, welke verfsoort, etc. Dit is een proces dat niet vastligt.
Steeds vaker worden de laatste tijd provocatieve kunstwerken uit collecties annex musea geweerd om polariserende emotionele issues te vermijden voor de samenleving, ik vind dat kunst de grenzen van meningsuiting en democratie mag tarten, echter ben ik stellig overtuigd dat kunst weer meer naar harmonieuzere esthetiek mag groeien.
DE KUNST VAN PROVOCATIE ZONDER VREDELIEVENDERE INTENTIE IS ENKEL MAKKELIJK SCOREN, NATUURLIJK MOGEN ONVRIJHEDEN EN ONDERDRUKKING AAN DE ORDE ZIJN IN KUNST, ALLEEN NIET TEN KOSTE VAN HET DOEL VOORBIJ TE SCHIETEN. NIET ZELDEN IS HET SCHOKEFFECT NU JUIST WAT POLARISEERT IN PLAATS DAT ISSUES DICHTER BIJ ELKAAR KOMEN VERZACHTEN EN TOT ACCEPTATIE LEIDEN.
Emotion Arts 2006-2007
Dit jaar zal mijn werk zich meer gaan bezighouden met de vraag over de psychologie en integriteit van kunst.
De autonome schilderkunst is allang niet meer in staat, vanwege het wegbezuinigen van subsidies en versoberen van regelgeving, zich esthetisch concessieloos op te stellen tegen commerciële belangen. De vraag of het onderscheid tussen de kunstenaar fulltime of parttime en zijn financiële handel en wandel het onderscheid uitmaakt, is geen issue meer.
Wel zijn dat, bekendheid, smal of breed, de connecties, stijl en psychologie of ideologie. Nu is kunst een maatschappelijke identificatie met niet alleen subjectiviteit in esthetiek, maar een totaalanalyse tussen levensstijl, kunstenaar, ideologie en intrinsiekere waarden met identificatiepatronen wat gezien esthetiek betreft. Ik ga mij toeleggen op de psychologie van de vorm.