Door Annelies Barendrecht BARNEVELD – Barnevelder Rick van der Linden heeft het van niemand vreemd. Zijn moeder is een danseres en zijn vader is een bekend componist. “Erfelijk belast en erfelijk gezegend,” noemt Rick het. De belasting maakte een paar jaar geleden plaats voor de zegening. Schilderen zit hem in het bloed en dat wil hij weten ook. Vorige week opende voormalig wethouder van Boven zijn tentoonstelling ‘Emotion Arts’ in zorgcentrum Ruimzicht. We namen een kijkje bij de expositie en spraken met de kleurrijke schepper van de kunstwerken. Kunstenaarsmilieu “Ik heb nooit artiest willen worden. Als kind heb ik ervaren wat het is om in een kunstenaarsmilieu te leven. Het was een traumatisch ervaring voor me. Mijn moeder, Penny de Jager, was een begrip op het gebied van dans. Geen televisieshow zonder Penny! Mijn vader is componist en speelde in de band ‘Ekseption’. Beiden waren prototypes van het Flower Power tijdperk waarin vrijheid van denken en leven voorop stond. Hun leven bestond uit optredens, veel reizen en veel publiciteit. Het klinkt allemaal zo mooi, een leven dat bestaat uit reizen en trekken; voor mij was het een leven in een glazen kooi. Ik wist niets van de gewone, alledaagse wereld af. Ik ben enig kind en contact met leeftijdgenoten was schaars. De confrontatie met de werkelijkheid is me jarenlang opgebroken.” Toen Rick twaalf was gingen zijn ouders uit elkaar. Rick belandde in een ‘gewoon’ pleeggezin met een vast leefpatroon. Hij was al te lang iets anders gewend om nog te kunnen wennen. “Er volgde een periode waarin ik me probeerde aan te passen aan een ‘normaal’ leven. Het lukte me niet om in het gareel te lopen. Daar was ik een te vrij leven voor gewend. Het ‘niet lukken’ ging zo ver dat ik uiteindelijk bij de Bondgenoot terechtkwam. Dat is het beste wat me ooit is overkomen. Niet alleen werd ik daar heel goed opgevangen en begeleid, maar ik ontdekte er ook voor het eerst dat ik kon schilderen.” Schilderstechnieken Op een cursus bij De Bondgenoot, leerde Rick de voornaamste schildertechnieken. Belangrijker was echter dat hij vrede kreeg met het feit dat hij kennelijk niet in de wieg gelegd was voor een huisje-boompje-beestje- leven. En hij ontdekte ook dat hij ook niet op zo’n manier hoefde te leven, want hij had het in zich om schilder te worden. Er volgde een periode van veel zelfstudie en veel kijken naar het werk van anderen. “Ik ging bijvoorbeeld minstens een keer in de maand naar Antwerpen om er hoorcolleges te volgen aan de Vrije Schilders Academie. Dat werkte heel inspirerend. Maar ook muziek is een grote inspiratiebron voor me. Vooral oude kerkmuziek, zoals madrigalen en hymnen, geven me veel energie. Ik heb dus nooit een echte opleiding gehad aan een kunstacademie of zo. Maar ik ben autodidact, dus ik leer mezelf heel veel aan.” Zijn werk ontwikkelde zich, in een periode van vier jaar, heel snel. Het begon heel eenvoudig met een kraam op de kunstmarkt ‘Zienderogen’. Een aantal exposities, onder andere in het Jongerencentrum en bij kunsthandel Ten Ham volgden. Inmiddels heeft Rick een eigen stijl ontwikkeld: ‘Emotion Arts’, Het woord geeft precies weer wat er van de doeken afstraalt: veel dynamiek in de vorm van felle kleuren en snelle bewegingen. Een en ander gelardeerd met voorwerpen waar de artiest ‘iets mee heeft’, een knoop, een brilletje of iets dergelijks. Een niet ingewijde zal niet altijd even goed kunnen begrijpen waar het in zijn werk om gaat, maar achter zijn werk zit een duidelijke filosofie. “Mijn werk is een statement tegen agressie”, legt Rick uit. “Ik ben van mening dat alleen de dapperen zich durven laten gaan en zich kwetsbaar opstellen. Mijn werk gaat over emoties. Voor mij hebben gevoelens kleur en die leg ik vast in mijn schilderijen. Je zou kunnen zeggen dat ik een missie heb, een missie tegen het rationalisme. We leven in een harde, zakelijke wereld waarin heel weinig plaats is voor gevoel. Ik probeer die emoties te laten zien, te conserveren.” Rick noemde zijn kunst eerst ‘Dynamic Art’ maar dat moest worden veranderd. Niet dat de tekst de lading niet dekte, maar er bleek al een Amerikaans kunstenaar te zijn die onder die naam opereerde, Dynamic Art werd Emotion Arts. De acht werken waaruit de tentoonstelling in Ruimzicht bestaat, is zeer divers. Drie kleine, sobere tekeningen in conté krijt naast een overdaad aan kleur in een olieverfdoek dat de bevruchting van de Euro voorstelt. Optimistisch is Van der Lindens kijk op de monetaire eenheid niet, getuige de druppels bloed die bijna van het doek af druipen. Maar ook een licht erotisch werk gaat de schilder niet uit de weg. Opvallend aan de tentoonstelling is dat de kunstenaar vaak voorwerpen als reliëf aanbrengt op de schilderijen. Niet zelden zijn die van persoonlijke aard, wat het gevoel geeft dat je een kijkje neemt in het leven van Van der Linden. Religie speelt een grote rol. Niet dat hij wekelijks in de kerk te vinden is maar “God is de grootste kunstenaar die er is,” stelt de kunstenaar. “Hij heeft iets geschapen dat zo groots en mooi is. Ik heb het gevoel dat ik via mijn werk een dialoog met God heb. Ik probeer iets van de schoonheid van de schepping weer te geven. Ook het erotische schilderij is niet schokkend bedoeld; het is een manifestatie van die schepping.” Van der Linden is er zich van bewust dat wat hij zegt voor veel mensen wat zweverig klinkt. Hij is echter van mening dat hij juist heel concreet bezig is. “Werken met verf is heel aards en de onderwerpen van mijn werk zijn ook heel concreet. Ik probeer weer te geven wat de meeste mensen niet zien. Daar is niets onbegrijpelijks aan. Ik maak zichtbaar wat voor velen onzichtbaar is.”