Karel Polen – Leusden, 9 oktober 2000 Lichamen worden geronseld, verfspetters op de wc-bril geborgen. Unificatie van Rick zijn werkelijkheidsbeleving met de wereld van de beeldende kunst, dat voelt vrijwel iedere beschouwer tijdens de bestudering van Rick zijn werk als vanzelfsprekend. Rondwandelende conceptuele ideeën zijn in de hedendaagse kunst toonaangevend. De link tussen de werkelijkheidsbeleving van de artiest en de beeldende kunst als zodanig is vooropgesteld afgezwakt. Dat Rick deze combinatie wel invoelbaar maakt voor iedere toeschouwer, uit welke maatschappelijke laag dan ook, is in zeldzaamheid, vind ik, even uitzonderlijk als de authenticiteit van zijn oeuvre. Rick spiegelt zich wel eens aan figuren als Wolvecamp, Ensor en anderen, maar zijn door puur instinct opgeladen voorstellingen vind ik té zeer verankerd in deze tijd om ze op basis van een algeheel historisch kader te veralgemeniseren tot acceptabele kunstproducten. Zijn experimenteerdrang is even helder en glashard als het moment van onopzettelijke aanraking is van een diamantsplinter met het niet afgedekte oog van de slijper. De kunstenaar gaat over lijken, zoals in Zuid Afrika de diamantboor zich rücksichtslos de aarde indrilt. Echter, Rick wordt te kort gedaan wanneer hij wordt afgeschilderd als rouwdouwer: zijn concentratieboog is absoluut niet in voor dwaalwegen; rechtstreeks en onbecommentarieerd wrikt Rick zich in de materie: verf, ofwel collageattributen, als verdoofd, het werk moet worden vervolledigd of voltooid, de impulstrein is niet te stuiten… mensen zijn niet in staat hem hierin te breken. Rick vind ik zeer goed. Intuïtie en instinct zijn bij hem twee verschillende grootheden. Het eerste merk je op in de persoonlijke omgang, het instinct is de kracht die hem in het proces zijn vechtlust en opofferingsgerichtheid stuurt. Als collega steun ik Rick tot in het diepste van mijn wezen. Mijn bron blijft soms bevroren. En in rouw. Weliswaar ontzenuwt de persoonlijke interactie onze artistieke uitwisseling niet. Evenmin de succesformule. Ik wens Rick veel goeds toe in vervolg op deze opzienbarende retrospectieve.